Om het licht van mijn flitser te verzachten gebruik ik over het algemeen een Stofen-Omnibounce ook wel “brooddoosje” genoemd. Omdat ik dat niet altijd afdoende vind (het licht wordt onvoldoende verspreid bij direct/recht naar voren flitsen), was ik weer eens aan het hobby’en geslagen. Een klein diepvriesbewaardoosje bleek een bijna perfect hulpmiddel om een andere techniek uit te proberen. Inspiratie hiervoor is op internet overal te vinden.

Tijdens een bruiloft die ik afgelopen vrijdag (8-8-2008) samen met Bas gefotografeerd heb, vond ik het tijdens een informeel hapje/drankje tijd om mijn nieuwbakken hulpmiddel uit te proberen.

Hier een foto die Bas maakte tijdens het voorbereidingsrondje:

Zoals te zien is, is het aanwezige licht te weinig om goeie foto’s te maken. De hier nog aanstaande bruid is onherkenbaar door bewegingsonschepte. Als je hier zonder flitser zou gaan fotograferen moet je waarschijnlijk de gasten vragen om allemaal tegelijk stil te zitten….

Met het diepvriesdoosje op mijn flitser geschoven kreeg ik dit resultaat. Ok, misschien minder sfeervol, maar voor het vastleggen van de gebeurtenis en de gasten heel goed bruikbaar!

Nou is zo’n diepvriesdoosje natuurlijk niet echt herkenbaar als zijnde een flitserhulpmiddel. Toen ik aankwam bij de feestlocatie stond ik nog even met een paar gasten van het bruidspaar, die ik eerder die dag al ontmoet had, te praten toen de baas van het etablissement naar buiten kwam stuiven:

“DAT WIL IK HIER NIET HEBBEN!”

Pardon?

“DAT WIL IK HIER NIET HEBBEN!!!”

Een aantal gedachten raceten op dat moment door mijn hoofd:

1 Hij maakt een grapje

2 Hij denkt dat ik loslopend foto’s aan het maken ben en wil dat niet.

3 ??????

Dus ik zeg met een heel verbaasd gezicht: “Sorry?” De beste man begint daarna op zijn oren te wijzen en in een soort peutertaaltje te praten: “JIJ MIJ WEL BEGRIJPEN!!” Op dat moment besef ik me dat ik met twee enorme tassen om mijn nek die niet direct als fototas herkenbaar zijn en een klein plastic bakje in mijn hand op zijn terras begeef…….. Zou ie soms denken…….. Na onder grote hilariteit van de aanwezige gasten uitgeroepen te hebben dat ik bij de trouwerij hoor en nog wat foto’s kom maken, bleek inderdaad dat de waard mij aan had gezien voor een verkoper van allerlei knipperbeestjes en lightsticks. Ik kreeg een ietwat zweterige arm om mij heen en uitgebreide excuses. Het had wel indruk gemaakt… bij mijn vertrek werd mij door diverse feestgangers nog wel op het hart gedrukt dat ik me maar moest houden bij fotograferen en niet zomaar moest gaan verkopen op terrasjes… 🙂